تأثیر پلی‌آمین‌های اگزوژن بر رشد، فتوسنتز و متابولیسم فنل‌ها در گیاه توتون تحت تنش شوری

در این پژوهش، تأثیر سدیم کلرید (غلظت 50 میلی‌مولار) و دو نوع پلی‌آمین (غلظت 5/0 میلی‌مولار) بر روی رشد و فتوسنتز گیاه گلیکوفیت توتون (Nicotiana rustica L.) در محیط‌کشت هیدروپونیک بررسی گردید. شوری منجر به کاهش رشد گیاه منجر گردید. کاربرد پوترسین در شرایط شاهد (بدون شوری) موجب افزایش و اسپرمیدین موجب کاهش رشد آن‌ها شد. پوترسین تنها در ریشه عامل تخفیف اثر تنش شوری بود، ولی اسپرمیدین این کار را در هر دو اندام انجام داد. بدون کاربرد پلی‌آمین‌ها، شوری موجب کاهش معنی‌دار مقدار کلروفیل a و نسبت کلروفیل a/b گردید، ولی پس از کاربرد پلی‌آمین‌ها این دو شاخص افزایش یافت. هرچند کاربرد پلی‌آمین‌ها موجب کاهش تثبیت خالص CO2 در گیاهان شاهد گردید، ولی در گیاهان تیمار شده با شوری آن را افزایش داد. مقدار فنل کل برگ‌ها تحت تأثیر تنش شوری قرار نگرفت، ولی کاربرد پوترسین در شرایط شوری موجب کاهش مقدار فنل‌ها و اسپرمیدین موجب افزایش آن گردید. فعالیت فنیل آلانین آمونیالیاز و پلی فنل اکسیداز در برگ‌ها تحت تأثیر شوری کاهش یافت، ولی کاربرد پلی‌آمین‌ها به ترتیب موجب افزایش و کاهش فعالیت این دو آنزیم شد. کاهش رشد در گیاهان شاهد تحت تأثیر کاربرد اسپرمیدین، احتمالاً نتیجه کاهش فتوسنتز و مقدار پروتئین و افزایش مقدار فنل‌های برگ بوده است. تخفیف اثر تنش شوری می‌تواند نتیجه بهبود برخی واکنش‌های فتوشیمیایی برگ و افزایش تبادل گاز فتوسنتزی باشد. هرچند متابولیسم ترکیبات فنلی به شدت تحت تأثیر کاربرد پلی‌آمین‌ها قرار گرفت، ولی ارتباطی بین تغییر در متابولیسم فنل‌ها و اثر تخفیف‌دهندگی پلی‌آمین‌ها دیده نشد.